زمینه و هدف: کودکان دارای اختلال طیف درخودماندگی مشکل شدیدی برای اعضای خانواده ایجاد می‌کنند. بنابراین مداخله‌­هایی که به بهبود این وضعیت کمک کند ضروری است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش بهسازی رابطه بر صمیمیت زناشویی زوج‌های دارای کودکان با اختلال طیف درخودماندگی بود.
روش: پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. از بین زوج‌های دارای کودکان با اختلال طیف درخودماندگی شهرستان سنندج در سال 1400، 28 زوج به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. برنامه آموزش بهسازی رابطه در 8 جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه مداخله‌ای دریافت نکرد. برای گردآوری داده­‌ها از پرسشنامه­‌های صمیمیت زناشویی والکر و تامپسون استفاده شد.
یافته­‌ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک‌متغیری نشان داد که آموزش بهسازی رابطه بر صمیمیت زناشویی زوج‌های دارای کودکان با اختلال طیف درخودماندگی مؤثر است.
نتیجه‌گیری: آموزش بهسازی رابطه منجر به افزایش صمیمت زناشویی و احتمالاً بهبود روابط خانوادگی می‌شود.

واژه‌های کلیدی: ذهن‌آگاهی ، وحشت‌زدگی ، اضطراب امتحان ، اختلال پانیک

متن کامل [PDF 601 kb]   (279 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (101 مشاهده)