زمینه و هدف: افسردگی و اضطراب از مهمترین مشکلات روان­‌شناختی است که طیف وسیعی از افراد درگیر آن هستند. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی واقعیت‌­درمانی بر کاهش افسردگی و اضطراب مادران دارای کودکان با نیازهای ویژه مراجعه کننده به درمانگاه شهرپرند در سال 1400 بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودکان با نیازهای ویژه (کم‌توانی ذهنی) شهر پرند بود که به روش نمونه‌گیری دردسترس 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه شامل 15 نفر) جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان ابتدا پرسشنامه‌های بک (1996)، سلامت روان گلدبرگ (1979)، پرسشنامه اضطراب اسپیلبرگر (1971) را تکمیل کردند. سپس بسته واقعیت‌درمانی برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی دریافت نکرد. درنهایت هر دو گروه آزمایش و کنترل مجدداً مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار spss24 و به­وسیله‌ی تحلیل واریانس تک‌­متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که واقعیت‌­درمانی می‌تواند باعث کاهش افسردگی و اضطراب مادران دارای کودکان با نیازهای ویژه شود (05/0>p).
نتیجه‌گیری: بر این اساس با توجه به نتایج حاصله می‌توان نتیجه گرفت که که واقعیت‌­درمانی می‌تواند مورد استفاده برای مادران دارای کودکان با نیازهای ویژه در زمینه‌های افسردگی و اضطراب باشد

واژه‌های کلیدی: واقعیت­‌درمانی ، افسردگی ، اضطراب ، کودکان با نیازهای ویژه

متن کامل [PDF 746 kb]   (345 دریافت)